Αγαπητοί γονείς και κηδεμόνες, σας ευχόμαστε καλό φθινόπωρο και καλή
σχολική χρονιά!
Ένα ακόμη σχολικό έτος μας βρίσκει δίπλα σε σας και στις/στους μαθήτριες μαθητές μας.
Ένα ακόμη έτος χωρίς το αυτονόητο!
Θα περιμέναμε ότι όλα όσα θεωρούμε αυτονόητα για ένα σύγχρονο δημόσιο σχολείο θα
είχαν πραγματοποιηθεί με την έναρξη της σχολικής χρονιάς:
- Οι εκπαιδευτικοί θα βρίσκονταν στις θέσεις τους πριν το πρώτο κουδούνι,
-Τα ολοήμερα θα λειτουργούσαν αμέσως,
-Κάθε παιδί που δικαιούται παράλληλης στήριξης θα είχε τον εκπαιδευτικό ή το βοηθητικό προσωπικό δίπλα του για όλες τις ώρες του σχολείου και δε θα μοιράζονταν από λίγες ώρες,
-Τα σχολεία θα είχαν επαρκές προσωπικό καθαριότητας καθ ́ όλη τη διάρκεια λειτουργίας τους (και μάλιστα σε συνθήκες πανδημίας),
-Η υλικοτεχνική υποδομή των σχολείων θα ήταν αντίστοιχη των αναγκών του σύγχρονου σχολείου...
Δυστυχώς όμως το αυτονόητο δεν έγινε ούτε αυτή τη χρονιά!
Παιδιά του δημόσιου σχολείου!
Αγαπητοί γονείς/κηδεμόνες
Παρά τα προβλήματα και τις ανεπάρκειες το σημερινό σχολείο το στηρίζουν με τον καθημερινό μόχθο τους, εκπαιδευτικοί, γονείς και κηδεμόνες.
Εμείς οι εκπαιδευτικοί , όπως και η πλειοψηφία των γονιών της περιοχής μας, είμαστε παιδιά της δημόσιας εκπαίδευσης. Είμαστε παιδιά ενός συστήματος που μας έδωσε την ευκαιρία (ή τις ευκαιρίες) να καταφέρουμε να σπουδάσουμε να αλλάξουμε τη μοίρα μας και το μέλλον μας. Αυτό το δημόσιο σχολείο, όσο κι αν προσπαθούν να το υποβαθμίσουν, ήταν και είναι για μας μια τεράστια κατάκτηση και μια παρακαταθήκη για το μέλλον των παιδιών μας. Είναι το μέσο για να αποκτήσουν όλα τα παιδιά μια σφαιρική μόρφωση, μια επαγγελματική διέξοδο, ένα δρόμο για το πανεπιστήμιο.
Αυτό το σχολείο (και όχι τις παραμορφώσεις ή τις αγκυλώσεις του) στηρίζουμε, αυτό το σχολείο θέλουμε να διευρύνουμε. Σε αυτό τον αγώνα ξέρουμε πως σας έχουμε συμπαραστάτες και αλληλέγγυους, γιατί είναι ο αγώνας για τα παιδιά σας και το μέλλον τους.
Κι εσείς κι εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η παροχή υψηλής ποιότητας εκπαιδευτικού έργου δεν εξαρτάται μόνο από το προσωπικό της εκπαίδευσης, αλλά από τα αναλυτικά προγράμματα, την υλικοτεχνική υποδομή, την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών (στην Ελλάδα έχουν καταργηθεί τα Διδασκαλεία που την παρείχαν), τον αριθμό των μαθητριών/τών σε κάθε τμήμα, των κονδυλίων που δαπανώνται για την παιδεία. Τίποτα από αυτά δεν έρχονται να λύσουν ή να αναβαθμίσουν οι νέοι νόμοι του Υπουργείου Παιδείας.
Μα, απειλείται το δημόσιο σχολείο;
Το δημόσιο σχολείο είναι ενιαίο (από τον Έβρο ως τη Γαύδο), δωρεάν και προσφέρεται σε όλους. Αυτά τα τρία χαρακτηριστικά παρατηρούμε ότι γίνεται προσπάθεια να αλλοιωθούν. Μέσα από την ψήφιση των νόμων 8623 και 4823 τα σχολεία- διαμέσου της αξιολόγησης τους ( όπου θα λαμβάνουν ένα βαθμό), των εξετάσεων στην ΣΤ’ τάξη (όπου κάθε σχολείο-ανεξάρτητα από τις ιδιαιτερότητές των μαθητών του-θα εκδίδει ένα μέσο όρο βαθμολογίας), θα οδηγηθούν σε κατατάξεις “καλών- πετυχημένων” και “κακών-αποτυχημένων”, καλών και κακών περιοχών, αλλά κυρίως παιδιών από καλά και κακά σχολεία. Η σχολική επιτυχία (σε μια ενιαία εκπαίδευση) είναι αποτέλεσμα άνισων καταβολών (που προϋπάρχουν του σχολείου) και κοινωνικών συνθηκών. Η δημοσιοποίηση τους ή εισαγωγή του σκληρού ανταγωνισμού μεταξύ σχολείων- μαθητών-εκπαιδευτικών, δεν τα θεραπεύει αντίθετα τα παγιώνει. Από την άλλη η ενδεχόμενη μείωση χρηματοδότησης και ευκαιριών σε σχολεία με χαμηλές βαθμολογίες θα εντείνει τις ανισότητες.
Η μείωση των κρατικών κονδυλίων ή η ανεπάρκειά τους να καλύψουν τις ανάγκες των σχολείων, οδηγεί με τον νέο νόμο τους διευθυντές να αναζητήσουν χορηγίες.
Παρόμοιες κινήσεις στο εξωτερικό οδήγησαν σε σχολεία με διαφημιστικό περιεχόμενο.
Κανείς μας δεν ονειρεύεται ένα σχολείο που εμποτίζει τα παιδιά με καταναλωτικά πρότυπα (πχ υπέρ της κατανάλωσης αναψυκτικών), ενώ ταυτόχρονα σε όλους μας μοιάζει εφιαλτικό ένα σενάριο που στο σχολείο μπορεί να έχει μια εταιρεία-χορηγός λόγο στο Αναλυτικό
Πρόγραμμα – όπως πολύ εύκολα μπορεί να γίνει διαμέσου του μαθήματος των δεξιοτήτων (Εργαστήρια Δεξιοτήτων έχουν εισαχθεί από το Νηπιαγωγείο έως την Γ’ Γυμνασίου).
Στο τέλος του καλοκαιριού είδαμε , μέσα από τη βάση εισαγωγής, χιλιάδες μαθητές να αποτυγχάνουν στις πανελλαδικές εξετάσεις.
Έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι ένα σχολείο ανταγωνιστικό (όπως αυτό που διαμορφώνει ο Ν.4823), ένα σχολείο που προσπαθεί να πετύχει στείρα βαθμολογικά επιτεύγματα (και όχι να αυτο-βελτιώνεται προς όφελος των μαθητών/τριών) του θα είναι το ίδιο ο “κόφτης” των ονείρων και των ευκαιριών τους, πολύ πριν τις εξετάσεις.
Έχουμε κάθε λόγο να φοβόμαστε (δανειζόμενοι την εμπειρία από χώρες στις οποίες εφαρμόζεται) ότι η αξιολόγηση των σχολείων και των εκπαιδευτικών δε θα αναβαθμίσει (όπως αναφέρεται) το έργο τους αλλά αντίθετα θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα:
για τα δημόσια σχολεία (κλείσιμο σχολικών μονάδων, διοχέτευση των δημόσιων κονδυλίων στην ιδιωτική εκπαίδευση) ,
για τους μαθητές (άγχος και πίεση για υψηλούς βαθμούς)
και βέβαια για τους εκπαιδευτικούς (γραφειοκρατικό έργο και μάλιστα σε τέτοια ποσότητα που στο τέλος δε θα μένει χρόνος να ασχοληθεί κανείς με τα παιδιά, πίεση, ανασφάλεια, διώξεις).
Είναι όμως ένα σχολείο ακραίου ανταγωνισμού και κατηγοριοποίησης αυτό που πραγματικά θέλουμε;
Τελικά, ποιο σχολείο θα θέλαμε για τους μαθητές και τις μαθήτριές μας;
Ότι αρνούμαστε τις επιχειρούμενες αλλαγές, δε σημαίνει ότι αυτό οφείλεται σε μια στείρα
άρνηση και υπεράσπιση των υπαρκτών στρεβλώσεων του σημερινού σχολείου. Το αντίθετο συμβαίνει. Για μας πρότυπο είναι το ποιοτικά αναβαθμισμένο ενιαίο δωρεάν δημόσιο σχολείο για όλα τα παιδιά.
το σχολείο των ΙΣΩΝ και των ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ, που τους αγκαλιάζει όλους -ανεξάρτητα από τις ανάγκες τους-,
το σχολείο που μορφώνει ολόπλευρα (και σίγουρα δεν κάνει τη μόρφωση “σέρβις” μεμονωμένων και αποσπασματικών δεξιοτήτων),
το σχολείο που δείχνει εμπιστοσύνη στον επιστήμονα παιδαγωγό τον στηρίζει και τον επιμορφώνει (και σίγουρα δεν τον εγκλωβίζει σε ένα καθεστώς ανασφάλειας , φόβου και διώξεων μέσω της αξιολόγησης),
το σχολείο που στηρίζει τις οικογένειες και τους γονείς (και σίγουρα δεν τους ωθεί στην παραπαιδεία),
το σχολείο που λειτουργεί δημοκρατικά (και σίγουρα δεν λειτουργεί με πειθαρχικές διώξεις ή με υπερεξουσίες σε διευθυντές/manager σχολικών μονάδων).
Αγαπητοί γονείς/κηδεμόνες
Ο αγώνας που δίνει το γονεϊκό κίνημα έχει ως γνώμονα το συμφέρον των παιδιών. Εμείς σε αυτό τον αγώνα είμαστε δίπλα σας, γιατί και εμείς παλεύουμε για ένα καλύτερο σχολείο.
Γνωρίζετε καλά ότι τόσο στα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων αλλά και τα δύο τελευταία χρόνια της πανδημίας τα σχολεία κρατήθηκαν “όρθια” από το γεγονός ότι οι εκπαιδευτικοί στήριξαν με δικά τους μέσα και μεγάλη προσπάθεια την εκπαιδευτική διαδικασία και τους μαθητές τους.
Είμαστε σίγουροι ότι αντιλαμβάνεστε ότι οι αλλαγές που θα συμβούν το επόμενο διάστημα στα σχολεία θα μεταβάλλουν την υπόστασή τους. Σίγουρα δε θα θέλατε να μετατραπείτε από γονείς σε “πελάτες” (σημ. όρος που έχει επικρατήσει στη σύγχρονη βιβλιογραφία και αναφέρεται στους γονείς που επιλέγουν /ψωνίζουν εκπαίδευση για τα παιδιά τους) και τα σχολεία σε καταστήματα με “καλές” και “κακές” βιτρίνες.
Μέσα από τις κοινές μας αγωνίες και τους κοινούς μας αγώνες ελπίζουμε να σας βρούμε συμπαραστάτες και αρωγούς της προσπάθειας για ένα καλύτερο σχολείο.
Με εκτίμηση και ειλικρινή διάθεση για συμπόρευση στον κοινό αγώνα για το δημόσιο σχολείο
Σύλλογος Εκπαιδευτικών
Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης
Γλυφάδας-Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης
