21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη του ρατσισμού και των φυλετικών διακρίσεων

 

21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη του ρατσισμού  και των φυλετικών διακρίσεων

Η Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη του ρατσισμού και των φυλετικών διακρίσεων γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου.
Καθιερώθηκε το 1966 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών σε ανάμνηση ενός τραγικού συμβάντος, που συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη. Στις 21 Μαρτίου του 1960 η αστυνομία του ρατσιστικού καθεστώτος της Νοτίου Αφρικής πυροβόλησε εν ψυχρώ φοιτητές, που συμμετείχαν σε μια διαδήλωση στην πόλη Σάρπβιλ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 70 άνθρωποι.

Αυτή τη μέρα λοιπόν  ενώνουμε τις φωνές μας για να τιμήσουμε τα θύματα του ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων, της ξενοφοβίας και της μισαλλοδοξίας.

Ο ρατσισμός σε οποιαδήποτε μορφή του, είναι απαράδεκτη άποψη και στάση ζωής  

Όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί, όλοι όμως έχουν ίσα δικαιώματα και πρέπει να τυγχάνουν ίδιας αντιμετώπισης και σεβασμού, ευκαιριών και κατανόησης σε κάθε έκφανση της ζωής τους.

Οποιαδήποτε συμπεριφορά είναι ή θυμίζει ρατσιστική προδιάθεση είναι αποτέλεσμα προκαταλήψεων, έλλειψης παιδείας, κοινωνικής αλληλεγγύης και οφείλουμε να την καταδικάζουμε.

Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος σφραγίστηκε από τη βιαιότητα που επέδειξε ο ιταλογερμανικός φασιστικός άξονας εναντίον συγκεκριμένων κοινωνικών  ομάδων και ήταν γι’ αυτό μοναδικός σε αγριότητα πόλεμος στην ιστορία της ανθρωπότητας. Έκτοτε φασιστικές και  ρατσιστικές ιδέες αναβίωναν σε περιόδους κρίσεων για να χρησιμοποιηθούν προς όφελος των κυβερνώντων.

Κι ενώ οι κοινωνίες έχουν πια γίνει πολυπολιτισμικές, στη χώρα μας, στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, ζήσαμε την ανασύσταση της ρατσιστικής, εγκληματικής οργάνωσης, της «Χρυσής Αυγης", που «νομιμοποιήθηκε» με την είσοδό της στο ελληνικό κοινοβούλιο.

Γίναμε από τότε μάρτυρες άγριων  επιθέσεων και θανάτων μεταναστών, προσφύγων, αλλά και Ελλήνων αντιφασιστών από μέλη της. Ο θάνατος του Παύλου Φύσσα και  τα αντανακλαστικά της δημοκρατικής ελληνικής κοινωνίας καταδίκασαν τα στελέχη της σε πολυετή φυλάκιση. Ωστόσο θύλακες υπάρχουν ακόμη κι όλοι πρέπει να επαγρυπνούμε  για να μη βρει ξανά πρόσφορο έδαφος η βία του ρατσισμού.

Τα δεσμά του φόβου πρέπει να σπάσουν. Όπως κανείς δεν διαλέγει την πατρίδα του, έτσι και οι μετανάστες δεν διαλέγουν την ξενιτιά. Εξαναγκάζονται να φύγουν σε άλλες χώρες για να γλιτώσουν από τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τους πολέμους.

Η συντεταγμένη πολιτεία, οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς και κηδεμόνες, οι κοινωνικοί  φορείς, οι εκπρόσωποι  του πολιτισμού, των κινημάτων πρέπει να συμβάλλουν σε αυτό με μηνύματα και πράξεις αλληλεγγύης και ανθρωπισμού.

                                                                                                     ΡΙ.ΚΙ.Π.  Β.Β.Β.