Κυβέρνηση και Υπουργείο Παιδείας κλείνουν τα δημοτικά και τα
νηπιαγωγεία, χωρίς να έχουν πάρει κανένα μέτρο για την πανδημία.
Η κατάσταση που
ζούμε είναι πρωτόγνωρη για τις ζωές μας και την υγεία μας, για τις κοινωνικές
και εργασιακές συνθήκες, για τις ελευθερίες και τα δικαιώματα μας, για το
δημόσιο σχολείο. Απέναντι στην εφιαλτική πραγματικότητα μεταβολής του
πολιτεύματος σε αυταρχική κοινοβουλευτική δεσποτεία, καλούμαστε να δώσουμε έναν
διπλό αγώνα. Αγώνα για την υγεία και τη ζωή μας, αγώνα για τα κοινωνικά και
πολιτικά δικαιώματα και τις ελευθερίες.
Η υπουργός Παιδείας
έκλεισε βιαστικά μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο τα Δημοτικά και τα Νηπιαγωγεία. Η
έλλειψη σχεδίου σε όλα τα επίπεδα είναι φανερή. Έτσι για δεύτερη φορά δεν προλάβαμε
να προετοιμάσουμε τους μικρούς μαθητές μας για τη μεταβατική αυτή περίοδο που
δεν ξέρουμε πόσο θα διαρκέσει. Κι ενώ γίνεται φανερή η αποτυχία της πολιτικής
τους για τη διαχείριση της πανδημίας στα σχολεία αλλά και συνολικά, δεν έχουν
το θάρρος να αναλάβουν την παραμικρή ευθύνη. Με θράσος υποστηρίζουν ακόμα και
τώρα ότι στα σχολεία δεν μεταδίδεται ο ιός και ότι τα κλείνουν για να μη
συνωστίζονται οι γονείς. Και φυσικά λένε ψέματα. Αν το πρόβλημα ήταν ο
συνωστισμός των γονιών, τότε γιατί έκλεισαν τα Γυμνάσια και τα Λύκεια που οι
γονείς δε συνωστίζονται; Πάνω από 1.000 τμήματα και σχολεία μόνο στην Πρωτοβάθμια
έχουν κλείσει έως τώρα λόγω κρουσμάτων. Ποτέ δεν έκαναν μαζικά τεστ για να
αποκαλυφθεί η πραγματική διάδοση του ιού στα σχολεία. Επιχειρούν με κάλπικα
επιχειρήματα να καλύψουν ότι η πολιτική απόφαση που πήραν να μη δώσουν ούτε ένα
ευρώ προκειμένου να διασφαλίσουν ασφαλείς όρους λειτουργίας των σχολείων,
οδήγησε σε αδιέξοδο και εν τέλει σε κλείσιμο των σχολείων.
Οι εξελίξεις δυστυχώς
επιβεβαιώνουν ότι όλες οι διεκδικήσεις εκπαιδευτικών μαθητών και γονέων (να
μειωθούν οι μαθητές ανά τάξη, να προσληφθεί επαρκές προσωπικό, να διασφαλιστούν
οι πόροι για τα κατάλληλα αναλώσιμα υλικά, να γίνουν μαζικά τεστ, να υπάρχει
μόνιμο προσωπικό καθαριότητας καθόλη τη διάρκεια λειτουργίας των σχολικών μονάδων)
ήταν αναγκαίες και επιτακτικές για την ασφαλή δια ζώσης λειτουργία των σχολείων
και το κλείσιμο τους αποτελεί ομολογία ενοχής.
Η κυβέρνηση,
πιστή στο νεοφιλελεύθερο δόγμα και άρα στην πολιτική του μηδενικού
δημοσιονομικού κόστους, δεν έδωσε ούτε ένα ευρώ για νέες ΜΕΘ, μόνιμους
διορισμούς γιατρών και νοσηλευτών, δεν πήρε μέτρα για την αποφυγή του
συνωστισμού στα ΜΜΜ ούτε για την ουσιαστική προστασία των εργαζομένων στους
χώρους δουλειάς. Τα καλοπληρωμένα ΜΜΕ είχαν φροντίσει να διαμορφώσουν το έδαφος
στην κοινωνία, αναμασώντας καθημερινά το αντιδραστικό δόγμα της «ατομικής
ευθύνης», να κατασυκοφαντήσουν τους νέους που «συνωστίζονται στις πλατείες», για
να συγκαλύψουν την πολιτική της εγκατάλειψης και της διάλυσης του ΕΣΥ. Και αφού
δεν πήραν κανένα μέτρο για την υγεία για την προστασία του λαού, τα σχολεία
κλείνουν μέσα σε μία μέρα, υποχρεώνοντας τους εκπαιδευτικούς να ακολουθήσουν το
σχέδιο τους για τη λεγόμενη «τηλεκπαίδευση», αποδεικνύοντας για άλλη μία φορά
ότι δεν έχουν καμία συναίσθηση της εκπαιδευτικής πραγματικότητας, των αναγκών
και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των παιδιών, ειδικά στις μικρότερες ηλικίες.
Είναι φανερό ότι το μόνο που τους νοιάζει είναι να ανακοινώνουν «ψηφιακές
τάξεις» και «ψηφιακά μαθήματα» κενά περιεχομένου, με μεγάλο αριθμό μαθητών να
είναι απόντες. Απέναντι στα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών αντιτάσσουν το
επικοινωνιακό τους προφίλ.
Η δήλωση του ΥΠΑΙΘ για
υποχρεωτική σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευσης σε τετράχρονα και πεντάχρονα
παιδιά του νηπιαγωγείου, η ανατροπή του κανονικού ωρολογίου προγράμματος στην
εξ αποστάσεως διδασκαλία και η μεταφορά του από τις 14:00 έως τις 17:00, η
υπερβολική έκθεση στην οθόνη των μικρών παιδιών μια και το Υπουργείο τους προτρέπει
να παρακολουθούν 9:00 με 14:00 την εκπαιδευτική τηλεόραση και μετά να «τηλεκπαιδεύονται»,
οι πρακτικές δυσκολίες που θα προκαλέσει ο τρόπος που επιβάλλεται η σύγχρονη την τηλεκπαίδευση στην καθημερινότητα
των οικογενειών, η αδυναμία μαθητών άλλα και εκπαιδευτικών να έχουν την
κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή αποδεικνύουν πόσο αδιαφορεί για την εκπαιδευτική πραγματικότητα και πόσο
επικίνδυνες είναι οι πολιτικές του.
Ωστόσο η
νομιμοποίηση από την κυβέρνηση της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης δεν είναι ένα
συμπληρωματικό μέσο που θα υποστηρίζει έκτακτες καταστάσεις όπως η σημερινή. Ο
στόχος είναι να δημιουργηθεί ένα δεύτερο εκπαιδευτικό σύστημα πλάι στο παραδοσιακό,
ένα σχολείο επιλογής, το ψηφιακό σχολείο. Δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σχολείο
οικονομικό και αποτελεσματικό, αφού αυξάνει την αποδοτικότητα και μειώνει το κόστος,
που θα παράγει αποστειρωμένες δεξιότητες κατάρτισης στις ανάγκες των εργοδοτών
και των ιδιωτικών συμφερόντων, θα κατηγοριοποιήσει σχολεία και εκπαιδευτικούς
με βάση το αν ακολούθησαν τις οδηγίες του ή όχι ή θα καθιερώσει την εξ
αποστάσεως εκπαίδευση, αντί για προσλήψεις εκπαιδευτικών και θα φέρει την
αναπαραγωγή των ήδη οξυμένων ταξικών και κοινωνικών ανισοτήτων και αποκλεισμών.
Οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουμε
καλά τι πρέπει να κάνουμε, παρόλο που το Υπουργείο εδώ και οχτώ μήνες δεν
πρόλαβε να πραγματοποιήσει ούτε μία ώρα επιμόρφωσης, όπως δεν έφερε ούτε ένα tablet
ή laptop (που ψευδώς η υπουργός διατυμπανίζει ότι πρόσφερε) ούτε καν οι
υπερμεγέθεις μάσκες έφτασαν για όλα τα σχολεία. Θα σταθούμε για μία ακόμα φορά
δίπλα στους μαθητές μας αξιοποιώντας όλα τα μέσα, όπως κάναμε και τον περασμένο
Μάρτιο. Θα κρίνουμε τον παιδαγωγικό τρόπο και θα αποφασίσουμε πώς θα
διαμορφώσουμε το πλάνο του κάθε σχολείου, ώστε να κρατήσουμε ανοιχτή την
παιδαγωγική σχέση και την εκπαιδευτική διαδικασία για όλα τα παιδιά, χωρίς αποκλεισμούς.
Δεν θα αφήσουμε κανένα παιδί πίσω. Θα σταθούμε δίπλα του και θα αγωνιστούμε
ενάντια στην κυβέρνηση που δεν παίρνει κανένα μέτρο για την ουσιαστική
μορφωτική στήριξη των παιδιών.
Γνωρίζοντας λοιπόν
καλά ότι η τηλεκπαίδευση διασύρει την εκπαιδευτική διαδικασία και βαθαίνει τις κοινωνικές
ανισότητες παραβιάζοντας κάθε παιδαγωγική αρχή με μία κάμερα ανοιχτή σε όλα τα
σπίτια των παιδιών, όπου οι γονείς θα βοηθούν αναγκαστικά τα μικρά παιδιά και
όλοι θα παρακολουθούν όλους και επειδή εμείς δεν είμαστε περαστικοί από την
εκπαίδευση αλλά νιώθουμε ευθύνη απέναντι στους μαθητές μας, απαιτούμε να
στηριχτεί άμεσα η Παιδεία και να ανοίξουν τα σχολεία με ασφαλείς όρους για την
υγεία της εκπαιδευτικής κοινότητας. Να γίνουν δεκτά τα αιτήματα της ΔΟΕ, της ΟΛΜΕ,των
συλλόγων γονέων και των μαθητών.
Την περασμένη άνοιξη
στηρίξαμε τους μαθητές μας με όποιο μέσο και όποιο τρόπο επέλεξε κάθε
εκπαιδευτικός . Έτσι και φέτος θα τα καταφέρουμε, κόντρα στις επιταγές του Υπουργείου
και της Κυβέρνησης, διατηρώντας την παιδαγωγική σχέση ζωντανή αλλά και
ορθώνοντας το ανάστημά μας στις αντιεκπαιδευτικές και ανεφάρμοστες πολιτικές.
Βέλλη Ανθή
πρόεδρος
του
‘’Συλλόγου Εκπαιδευτικών
Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Γλυφάδας Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης’’
και Δημοτική
σύμβουλος με τη Ρ.Ι.Κ.Ι.Π. Β.Β.Β
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου